Voorzitter Hubert Fermina, penningmeester Ries Beerthuijzen bezoeken samen met vriendin Ingrid en vrienden Henk en Paul Ghana van 30 mei tot 14 juni 2018. Hieronder het verslag van Paul over zijn ervaringen op de Ashanti School
Een kort verslag van onze indrukken op de school.
Kennismaking
Onze eerste kennismaking met de school bestond uit een ontmoeting op met Vida: sinds een jaar is zij de directrice. We waren wat moe van de lange reis en de hitte, maar haar enthousiasme over onze komst was hartverwarmend en we kregen meteen weer energie. Haar enthousiasme werd overigens nog eens ruimschoots overtroffen door dat van de kinderen tijdens ons eerste rondje over het terrein. Wat een aanstekelijke lol hadden zij in het ons aanraken, begroeten, en het bedenken van naamgebaren.
Wekelijkse parade
De volgende dag bezochten we de wekelijkse parade die de schoolweek inluidt en enkele lessen.
Een klas jonge kinderen kreeg computerles van Robert, een aardige dove docent. Later zouden we nog uitgebreid met hem kennismaken; vooral Henk die zelf doof is bleek gemakkelijk met hem te kunnen communiceren.
Voor mij bleek het lastiger, ook al kon hij, in tegenstelling tot de leerlingen die helaas geen spraakles meer krijgen, wel praten.
Zijn uitleg tijdens de les aan de kinderen over het keyboard was voor iedereen makkelijk te volgen, door zijn systematische aanpak, maar natuurlijk ook doordat wij toetsenborden goed kennen.
Daarna keken we nog mee bij een klas met oudere kinderen die Engelse les volgden, gegeven door een horende docent.
Een meisje schreef iets op het schoolbord dat blikbaar niet klopte want enkele leerlingen begonnen te lachen en druk te gebaren: de docent zette ze streng maar rechtvaardig op hun plek.
Schoolterrein
De rest van de dag liepen we nog wat rondjes over het terrein, dat overigens veel groter is dan we hadden verwacht.
We spraken of gebaarden met verschillende mensen. Zo ontmoetten we Sarah, een hele leuke Amerikaanse docente die hier tijdelijk lesgeeft in kunst, en in Amerika kunsttherapeute is.
Gebarentaal
Het is indrukwekkend om zo’n langere tijd door zo’n grote groep doven omringd te zijn.
Je voelt je als horende door het gebruik van uitsluitend gebarentaal buitengesloten, ook al doen de kinderen of dove docenten hun best om je erbij te betrekken.
Maar goed, dat is een gevoel dat doven in een horende wereld maar al te goed kennen!
Het is prachtig om te zien dat de kinderen hier met hun eigen gebarentaal zich niet buitengesloten hoeven te voelen.
Een ervaring waar ze later sowieso veel aan zullen hebben, samen met de andere vaardigheden die ze hier leren.
Paul.