Jamasi, 28 September 2008
De vader van de bisschop van Mampong was in juli overleden. Afgelopen zaterdag was de begrafenis. Voor de Ghanezen een sociaal gebeuren. ’s Morgens een uitvaartsmis daarna een grote afscheidsceremonie op een soort voetbalveld dat centraal ligt in het stadje Jamasi. De man was een belangrijke persoon in de stad. Hij was voor de school belangrijk, omdat hij een stuk grond aan de school had geschonken om gebouwen neer te zetten. Dus ging de school met een kleine delegatie naar de afscheidsceremonie. Het is een komen en gaan van mensen. En omdat het de vader van de bisschop was (zijn oudste zoon) was ook de kardinaal aanwezig en daarnaast heel veel priesters en religieuzen.
Meestal komt men in een groep binnen en dan gaat men in een lange rij alle mensen op de voorste rij een hand geven. Soms begroet men elkaar uitbundig en daarbij worden veel schouderklopjes gegeven en houdt men elkaars handen stevig vast, alsof ze er af kunnen vallen. Ook kwam er een chief en zijn gevolg aan. Voorop loopt de linguist met de chiefstaf. Op de staf zijn symbool (een kip) en dat allemaal in bladgoud. In de verte zag men al de grote parasols waaronder de chief en zijn directe familie lopen. Ook hoorde men van verre de hoornblazers die voor de parasols uitlopen. En daarnaast allemaal mensen die attributen van waarde dragen, onder andere de bewerkte chiefchair. Aangekomen bij de familietent, waar dus allemaal familieleden van de overledene zitten werd extra lang halt gehouden en lieten de hoornblazers een paar keer extra van zich horen. Het maakte op ons diepe indruk en het was tevens een folkloristisch schouwspel van de bovenste plank. Nu we dit weer hebben meegemaakt zijn we weer helemaal in de Ghanese cultuur ondergedompeld. We sturen wel enkele foto’s mee omdat beelden in dit geval meer zeggen dan woorden.
Groet,
Anneke en Gerard Schnieders
PS. Op dit moment zijn we druk met het kippenhok en gaan we knopen doorhakken. Want de begroting is te krap en we willen toch een goed hok neerzetten. Je hoort van ons.